|
śpiewnik |
Patron | Przestrzeń - to my! | aktualności | galeria | forum | linki |
|
B D F H J L N P S U Z |
Nasza klasa
G Ulepiłam mamie domek D Z niewidzialnej plasteliny e C Ma okienka, dwa kominy D Z niewidzialnej plasteliny A w okienkach kwiatki bratki Z niewidzialnej plasteliny A dla taty krawat w kratki Z niewidzialnej plasteliny G D e C D La la la... Ulepiłam sobie pieska Mięciutkiego z czarnym pyszczkiem Lalki Gosię i Tereskę I pistolet i siostrzyczkę Namęczyłam się okropnie Stłukłam łokieć, zbiłam szklankę Mama, tata - chodźcie do mnie Mam tu dla was niespodziankę La la la... Czemu na mnie tak patrzycie I zdziwione macie miny Czyście nigdy nie widzieli Niewidzialnej plasteliny La la la... Co się stało z naszą klasą? Pyta Adam w Tel-Avivie Ciężko sprostać takim czasom, ciężko w ogóle żyć uczciwie Co się stało z naszą klasą? Wojtek w Szwecji w porno-klubie Pisze: dobrze mi tu płacą za to, co i tak wszak lubię (x2) Kaśka z Piotrkiem są w Kanadzie, bo tam mają perpektywy Staszek w Stanach sobie radzi, Paweł do Paryża przywykł Gośka z Przemkiem ledwie przędą - w maju będzie trzeci bachor Próżno skarżą się urzędom, że też chcieliby na zachód Za to Magda jest w Madrycie i wychodzi za Hiszpana Maciek w grudniu stracił życie, gdy chodzili po mieszkaniach Janusz, ten co zawiść budził, że go każda fala niesie Jest chirurgiem - leczy ludzi, ale brat mu się powiesił Marek siedzi za odmowę, bo nie strzelał do Michała A ja piszę ich histrorię - i to już jest klasa cała Jeszcze Filip - fizyk w Moskwie, dziś nagrody różne zbiera Jeździ kiedy chce do Polski, był przyjęty przez premiera Odnalazłem klasę całą na wygnaniu, w kraju, w grobie Ale coś się pozmieniało: każdy sobie żywot skrobie Odnalazłem całę klasę wyrośniętą i dojrzałą Rozdrapałem młodość naszą, lecz za bardzo nie bolało Już nie chłopcy, lecz mężczyźni. Już kobiety, nie dziewczyny Młodość szybko się zabliźni, nie ma w tym niczyjej winy Wszyscy są odpowiedzialni, wszyscy mają w życiu cele Wszyscy w miarę są normalni, ale przecież to niewiele Nie wiem sam, co mi się marzy, jaka z gwiazd nade mną świeci Gdy wśród tych nieobcych twarzy szukam ciągle twarzy dzieci Czemu wciąż przez ramię zerkam, choć nie woła nikt: Kolego! Że ktoś ze mną zagra w berka, lub przynajmniej w chowanego Własne pędy, własne liście zapuszczamy każdy sobie I korzenie oczywiście na wygnaniu, w kraju, w grobie W dół, na boki, wzwyż, ku słońcu, na stracenie, w prawo, w lewo Kto pamięta, że to w końcu jedno i to samo drzewo... Jedno i to samo drzewo... |
|||||
